24/3-26/3: Begin vakantie, Goede Vrijdag

Donderdag was de laatste lesdag voor de paasvakantie. Nou ja, lesdag… de kinderen hebben zich vermaakt met het kijken van een film. En wij als onderwijsassistenten hielden ons bezig met het afhalen van de displays in de klas en op de gang. Omdat het nu het einde van de term, de 10 weken is, veranderd het thema. Na schooltijd werden we verrast met een bosje narcissen die twee kinderen hadden meegenomen. Dat is even lief!

En toen… hadden we vakantie! Twee hele weken hoeven we niet naar school. Heerlijk! Donderdagavond was er Prayermeeting. Na de dienst kwam David, onze huisbaas, naar ons toe en vroeg of we de dag erna, Goede Vrijdag, mee wilden naar een dienst in een stadje hier zo’n 25 minuten rijden vandaan. Ja, dat wilden we wel. Zo was het afgesproken dat zijn oudste dochten ons om kwart voor tien op kwam halen. Dan zouden we rond kwart over 10 in Studley aankomen. We moesten wel een beetje vroeg zijn want er werden veel mensen verwacht. Het was een klein kerkje, wel groter dan de kerk bij ons in de achtertuin, maar nog steeds klein. Er zaten zo ongeveer 50 mensen in. Na de dienst bleef ook iedereen met elkaar praten. De dochter van David kwam met haar nichtje bij ons staan. Ze vertelde dat zij wel drie en half uur moesten rijden om hier te komen. We kwamen erachter dat er nu ongeveer 4 of 5 kerken bij elkaar waren. Dat was best bijzonder want het komt maar 2 keer in het jaar voor. Met Kerst en met Pasen.
Op de terugweg hadden we nog een gesprekje met de twee dochters van David waarbij we in de auto zaten. Leuk om ze beter te leren kennen en om erachter te komen hoe hun leven er hier in Engeland uit ziet.
’s Middags hadden we de middag voor onszelf. We besloten om de fietsen uit te gaan proberen die in de achtertuin staan. Ze zien er een beetje ouderwets uit, maar ach… als ze fietsen? We moesten wel eerst op zoek naar een fietspomp want van de ene fiets waren de banden wat aan de zachte kant. Natuurlijk is er dan nergens een fietspomp te bekennen. Alle kastjes zijn open geweest maar nee. Dan maar zo. Net voordat we de deur uitstapten ging de telefoon. Tringgggg! ‘Hello?’ Het bleek David te zijn. Hij nodigde ons uit voor de thee die middag en vroeg of we vanavond weer mee wilden rijden naar een kerk. Ja prima! Afgesproken, tot vanmiddag.
Het was prachtig weer dus we hebben volop genoten van onze fietstocht. Omdat we nu wel een beetje op de tijd moesten letten waren we niet heel ver gegaan. Op de terugweg begon Jeannette heel erg te lachen. Niet wetend wat er aan de hand was keek Laura om. Al hikkend legde Jeannette het uit: ‘Er zit gewoon een fietspomp aan je fiets vast geklikt!’ O, echt weer een actie voor ons.
Op de afgesproken tijd stonden we buiten te wachten totdat de dochter van David ons op kwam halen. Bij hun thuis gekomen maakten we kennis met de zus van David en haar gezin. Daarna gingen we thee drinken. En niet zomaar thee, nee echte Engelse met een scheut melk natuurlijk. En ja, een heuse tafel vol met taart, cake, koekjes en geroosterde bolletjes.
Met onze buiken vol reden we naar een oud kerkje. David had ons al voorbereid over de staat waarin het kerkje verkeerde. Het was oud, lang niet schoongemaakt en waarschijnlijk ging het over een paar jaar dicht omdat er nu alleen nog maar wat oude mensen heengaan. Daarna staat de kerk leeg. Na de dienst werden we weer afgezet voor ons huis.

Zaterdag vulden we onze tijd met leren. Leren o, en ook nog even leren. In de middag bedachten we dat we ook nog boodschappen moesten doen. Nou, vooruit. In de benen. Veel zin hadden we niet en toen het ook nog eens zo hard ging regenen zodat we helemaal doorweekt waren, was ons humeur compleet. Pyjamadagje dan maar? He, wil je er een chocolaatje bij? Of een donut?